کد مطلب:210805 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:126
وصیت امام صادق به شیعیان خود
از وصایائی است كه امام جعفر صادق علیه السلام به شیعیان خود فرمود و آنها را آئینه فضیلت و كمال تربیت نمود مفهوم و حقیقت و مصداق شیعه میان شاگردان امام صادق فراوان بود چه اكثر به این خصال حمیده كه امام علیه السلام آنها را بدان تربیت فرموده بود آراسته بود.
«قال علیه السلام ادوا الامانه الی من ائتمنكم علیها برا او فاجرا فان الرسول كان یأمر باداء الخیط و المخیط».
«صلوا عشائركم و اشهدوا جنائزهم و عودوا مرضاهم و ادوا حقوقهم فان الرجل منكم اذا ورع فی دینه و صدق الحدیث واد الامانة و حسن خلقه مع الناس قبل هذا جعفری و یسرنی ذالك و یدخل علی منه السرور و قیل هذا ادب جعفر».
«و اذا كان غیر ذلك دخل علی بلاؤه و عاره و قیل هذا ادب جعفر فوالله لحدثنی ابی ان الرجل كان یكون فی القبیله من شیعة علی فیكون زینها اداهم للامانة و اقضاهم للحقوق و اصدقهم للحدیث الیه وصایاهم و ودائعهم تسأل العشیرة عنه و یقولون من مثل فلان؟ انه ادانا للامانة و اصدقنا للحدیث».
[ صفحه 299]
قریب بدین مضمون است كه می فرماید: ای دوستان و پیروان من امانات را به صاحبش رد كنید اگر چه نكیوكار یا بدكار باشد و اسرار و علوم و رموز دانش و بینش را به كسانی كه اعتماد دارید بسپارید - رسول و قاصد و واسطه مأمور ادای امانت است خواه نخ و سوزن باشد.
فرمود: صله كنید برای عشیره خود به جنازه آنها حاضر شوید در مرض آنها را عیادت نمائید حقوقی از آنها اگر به عهده شما است ادا كنید - شما هم مثل آنها باشید تا با ما باشند.
فرمود اگر هر یك از شما پارسا و پرهیزكار شد. راستگو و درست كردار گردید امانت را ادا كرد - حسن خلق و معاشرت نیكو با مردم داشت آن كس را جعفری می توان گفت برای من هم گوارا و پسندیده است كه پیروان من بدین خصال آراسته باشند و این شرایط جعفری بودن است.
اگر مردانی بدون این شرایط بر شما وارد شدند یا در شهری رفتند و برخی خود را جعفری معرفی كردند و دارای این شرایط نبودند از ما نیستند بی جهت خود را منتسب به ما می نمایند آنها بلائی برای ما هستند و سبب عار و ننگ ما می باشند.
هر وقت از امام صادق علیه السلام می پرسیدند ادب جعفری چیست می فرمود:
سوگند به خدا پدرم برای من نقل فرمود كه اگر یك مردی در یك قبیله ای از شیعه ما باشد یعنی به این شرایط آراسته باشد زینت آن قبیله و افتخار آنها است چه شیعیان ما امانت را اداء می كنند قضاوت به حق می كنند حق دیگران می دهند در نقل اخبار و احكام راست می گویند و در نتیجه مردم آن قبیله كه او را راستگو شناختند وصایای خود را به او می كنند امانت خود را به او می سپارند - او را بزرگ عشیره و فامیل می شناسند آنگاه امام علیه السلام چند نفر از اصحاب خود را كه مصداق واقعی این حقیقت بودند مثال زد و فرمود این ها هستند كه ادای امانت می كنند و سخن راست می گویند.
«قال علیه السلام ادوا الامانه الی من ائتمنكم علیها برا او فاجرا فان الرسول كان یأمر باداء الخیط و المخیط».
«صلوا عشائركم و اشهدوا جنائزهم و عودوا مرضاهم و ادوا حقوقهم فان الرجل منكم اذا ورع فی دینه و صدق الحدیث واد الامانة و حسن خلقه مع الناس قبل هذا جعفری و یسرنی ذالك و یدخل علی منه السرور و قیل هذا ادب جعفر».
«و اذا كان غیر ذلك دخل علی بلاؤه و عاره و قیل هذا ادب جعفر فوالله لحدثنی ابی ان الرجل كان یكون فی القبیله من شیعة علی فیكون زینها اداهم للامانة و اقضاهم للحقوق و اصدقهم للحدیث الیه وصایاهم و ودائعهم تسأل العشیرة عنه و یقولون من مثل فلان؟ انه ادانا للامانة و اصدقنا للحدیث».
[ صفحه 299]
قریب بدین مضمون است كه می فرماید: ای دوستان و پیروان من امانات را به صاحبش رد كنید اگر چه نكیوكار یا بدكار باشد و اسرار و علوم و رموز دانش و بینش را به كسانی كه اعتماد دارید بسپارید - رسول و قاصد و واسطه مأمور ادای امانت است خواه نخ و سوزن باشد.
فرمود: صله كنید برای عشیره خود به جنازه آنها حاضر شوید در مرض آنها را عیادت نمائید حقوقی از آنها اگر به عهده شما است ادا كنید - شما هم مثل آنها باشید تا با ما باشند.
فرمود اگر هر یك از شما پارسا و پرهیزكار شد. راستگو و درست كردار گردید امانت را ادا كرد - حسن خلق و معاشرت نیكو با مردم داشت آن كس را جعفری می توان گفت برای من هم گوارا و پسندیده است كه پیروان من بدین خصال آراسته باشند و این شرایط جعفری بودن است.
اگر مردانی بدون این شرایط بر شما وارد شدند یا در شهری رفتند و برخی خود را جعفری معرفی كردند و دارای این شرایط نبودند از ما نیستند بی جهت خود را منتسب به ما می نمایند آنها بلائی برای ما هستند و سبب عار و ننگ ما می باشند.
هر وقت از امام صادق علیه السلام می پرسیدند ادب جعفری چیست می فرمود:
سوگند به خدا پدرم برای من نقل فرمود كه اگر یك مردی در یك قبیله ای از شیعه ما باشد یعنی به این شرایط آراسته باشد زینت آن قبیله و افتخار آنها است چه شیعیان ما امانت را اداء می كنند قضاوت به حق می كنند حق دیگران می دهند در نقل اخبار و احكام راست می گویند و در نتیجه مردم آن قبیله كه او را راستگو شناختند وصایای خود را به او می كنند امانت خود را به او می سپارند - او را بزرگ عشیره و فامیل می شناسند آنگاه امام علیه السلام چند نفر از اصحاب خود را كه مصداق واقعی این حقیقت بودند مثال زد و فرمود این ها هستند كه ادای امانت می كنند و سخن راست می گویند.